„Ekki vera að tala um það samt.“ Takmarkanir á upplýsingarétti almennings að atvinnuleyndarmálum lögaðila skv. 2. málsl. 9. gr. upplýsingalaga nr. 140/2012

Í 5. gr. uppl. er kveðið á um að sérhver maður geti krafist aðgangs að upplýsingum sem stjórnvöld hafa í fórum sínum. Sú regla er nefnd meginreglan um upplýsingarétt almennings og liggur að baki samskiptum borgara við yfirvöld. Hlítir meginreglan samt undantekningum og í 2. málsl. 9. gr. uppl. má finna undantekningarreglu sem snýr að takmörkun upplýsingarétts almennings þegar upplýsingar varða mikilvæga fjárhags- og viðskiptahagmsuni fyrirtækja og annarra lögaðila. Þar undir fellur að óheimilt er að veita almenningi upplýsingar um atvinnu-, framleiðslu-, og viðskiptaleyndarmál. Í þessari ritgerð verður leitast við að gera grein fyrir þeim sjónarmiðum sem ákveða hvort takmarka eigi upplýsingarétt almennings samkvæmt 2. málsl. 9. gr. uppl. Verður svo ljósi varpað á hvernig vernd atvinnuleyndarmála er háttað samkvæmt ákvæðum laga um eftirlit með viðskiptaháttum og markaðssetningu, nr. 57/2005, og samspil þeirra ákvæða við 2. málsl. 9. gr. uppl. Reynt verður að svara hvort í stjórnsýslunni sé fyllsta samræmis sé gætt við meðferð atvinnuleyndarmála